மின்தடை
சாளர விளிம்பிலிருந்த
மெழுகேற்றி படுக்க
மெழுகின் நிழல் கரைகிறது
அறை விதானத்தில் நிழல்கள்
உறைந்த மின்விசிறி
கொடில் கயிறின் உள்ளாடை
மின்கம்பி பறவையாய்
குழல்விளக்கின் விறைத்த குறி
குண்டுபல்ப்பின் பருத்த முலை
ஊஞ்சல் கம்பியின் நிழல்
தொங்கும் தூக்குக்கயிறாய்
பரண்பொருள் நிழலில்
கணமொரு உருவம்
சுவரில்
என் நிழலை உற்று நோக்கினேன்
வராமலிருந்திருக்கலாம் மின்சாரம்
தடங்கலுக்கு வருந்துகிறேன்
இதற்கு குழுசேர்:
கருத்துரைகளை இடு (Atom)
12 கருத்துகள்:
யதார்த்தமான உணர்வு. ரசித்தேன்.
-ப்ரியமுடன்
சேரல்
வெகு அற்புதமா இருக்கு!!! உணர்வுமிகுந்த கவிதை...
குறி, முலை போன்றவற்றிற்கு உவமைச் சொற்களை ரசித்தேன்!!
உணர்வு கரைந்திருக்கும் கவிதை
அருமை.
உங்கள் ஒவ்வொரு கவிதையும் ஒரு அர்த்தத்தில் இருப்பினும், தனிமையைத் தேடும் தவிப்பின் குரல்
எல்லாவற்றுக்குள்ளும் இழையோடுவதாகப் படுகிறது.
வாழ்த்துக்கள்.
நல்லா இருக்குங்க.
Personified thoughts with a hint of abstract realities..!
Undoubtedly a well composed poem...
Congrats again..
"மெழுகின் நிழல் கரைகிறது" - நல்லா இருக்கு. போலவே சில உவமைகளும் :)
அனுஜன்யா
/பரண்பொருள் நிழலில்
கணமொரு உருவம்/
இதுதான் மையமென உணர்கிறேன்.சரியா?இதோடு நின்றுவிடவில்லை என்பதும் உணரமுடிகிறது.
/வராமலிருந்திருக்கலாம் மின்சாரம்/
ஆமாம்,இன்னும் சில கவிதைகள் இதையொட்டி எழுதியிருப்பீர்களே!
சேரல், ஆதவா, முத்து, மாதவராஜ், சுந்தர், ஆறுமுகம், அனுஜன்யா, முத்துவேல் அனைவருக்கும் நன்றிங்க
ஹஹ்ஹஹ்ஹஹஹ்
இதுதான் பின்நவினத்துவக் கவிதையா?
நல்லாயிருக்கு
நன்றிங்க அசோக்
ungalin kathaikali kavathi endru mozhipeyathrthal thavaru.mannthin mozhiku kavithai endru peyar ilai.unarurauvam antro nin elluthukal.
with love
ESWARIRA.
கருத்துரையிடுக