நகரும் அகவை

நகரும் அகவை

மறந்து போன அகவை
பிரபஞ்சத்தின் ஆதிப்புள்ளியில் இருந்து நீள்கிறதா
புதையப்புதைய முளைத்துக்கொண்டே போகும்
நிகழ் கணத்திலிருந்தா
புறச்சிதைவின் அடையாளங்களை
கேளிக்குள்ளாக்கும் நிலைக்கண்ணாடியுடனான
தோழமைபபிளவு
அழிப்பானுடன் ஒரு கை
சாக்குத்துண்டுடன் ஒரு கை
அழித்துக்கொண்டும் எழுதிக்கொண்டும்
நிகழ் கணத்திலிருக்க நினைவுப்பிசகு ஏதுவாக
தொலைத்தது இழந்தது
மறந்தது
வேக நகர்வில் பின் நகரும் சாலை
ஒரே இடத்தில ஓடிக்கொண்டிருப்பதாக உறுத்த
நின்றதும் நேசமாய் சிரிக்க
தார்ச்சாலையில் எழுதி வைத்த பெயரை
வெப்பம் உறிய
உறையும் காலம்
சாத்தியப்பாடுகளுக்கு அப்பாலிருக்க
நிச்சயமின்மைகள் வன்மையான
ஆயுதங்களுடன் துரத்த
திரும்பிப்பார்த்தளுக்கான அவகாசங்களற்று
வன்மத்திற்கு பதிலியாய் வன்மமாய்
கழிகிறது
கடிகார முட்கள்
கால் குத்த
நின்றபடி ஓட
களைப்பின் நிமித்தமோ
கோளாறின் நிமித்தமோ
உறக்கமோ தியானமோ கோமாவோ மரணமோ நேர்ந்துவிட
குற்ற உணர்வுகளின்றி நகர்கிறது காலம்
உச்ச பிறழ்வு எய்த
உபாயங்கள் தேடி களைத்து
நினைவின் புதைகுழியில்
மீட்சிக்கான பிரயத்தனங்கள் மழுங்கடிக்கப்பட்டு
மனதை அரித்துதின்ன
புழுக்களுக்கு கொடுத்து
உயிர் கொடுத்து உயிர் வளர்த்து
நரமாமிசம் பகிர்ந்து விருந்தோம்பி
பொரியலுக்கு ரத்தவங்கியிலிருந்து தருவித்து
இரை உண்டு இறை வளர்த்து
வளர்த்து அழித்து உண்டு வளர்ந்து அழிந்து
தீயின் பசியையும்
புழுக்களின் ஜீவிதத்தையும்
கணக்கிற்க்கொண்டு
அகவை நகர்ந்துகொண்டிருக்கிறது
அழிவை நோக்கி


இன்றைய தினம்


கோடை நன்பகல் மின்வெட்டில் கழிய
சட்டைப்பையின் வென்சுருட்டுப்பெட்டியை துழாவ
காலியான வெறுமையில் நசுக்கி எரிய
விரக்தியின் வரிகள் பதிய
எழுத மறுக்கும் மை
குழிகள் நிரம்பிய சாலையில் அடிவயிறு குளுங்க
சில்லரையற்று நடத்துனரின் பேச்சிற்கு ஆளாக
வழக்கமாய் பூக்கும் தோட்டத்து கொடியும் பூக்காது
சாளரம் ஒட்டிய மரக்கிளையில்
வந்தமரும் பறவையும் வராது
இன்றைய தினம் இப்படியிருக்க
வங்கிக்கடனுக்காக அலைபேசியில்
தேவதைக்குரல்
ஒருமணிநேரம் கேட்டுக்கொண்டிருந்தது