அப்பாஸ் கவிதைகள்

கோடுகள்

நான் இல்லாத வேளை
நீ என்ன செய்து கொண்டிருந்தாய்
என் மகளே
வயலின் இசைத்துக் கொண்டு
தொலைபேசியில் உன் நண்பர்களோடு
அறையினுள்
அல்லது
உனது விரல்களில் வழியும்
வர்ணங்களின் கோடுகளோடு
அப்படியே தான்
நான் இல்லாத வேளையில்
என்ன செய்து கொண்டிருக்கிறாயோ
அதுவே அதுவே
உனது வேளை
என் மகளே.

நண்பகல்

என்னைக் கேட்காமலேயே
எனது அறையினுள் வந்து விடுகிறது
சப்தமற்ற
இந்த நண்பகல்.
பின் மதிய வேளையில்
வெளியேறும் போதும்
என்னிடத்தில்
சொல்லிக் கொள்வதே இல்லை
கேட்காமலும் சொல்லிக் கொள்ளாமலும்
வரும் போகும்
நண்பகலைக் காண
நீயும் ஒரு முறை
வா
எனது மகளே.


வெளியே

ஒரே புழுக்கமாய் இருக்கிறது
என் மீது எதையும் ஏற்றாதே
உனது வார்த்தைகளும் போரடிக்கிறது
நகருக்கு வெளியே கூட்டிப் போ என்னை
சுவரில் சாய்த்து வைத்த
சைக்கிள் சொல்லிற்று
இப்போது அதை அழைத்து
வெளியே போய்க் கொண்டிருக்கிறேன்.

( அப்பாஸ் அவர்களின் ஆறாவது பகல் என்ற கவிதைத் தொகுப்பிலுள்ள கவிதைகள் இவை. அகம் வெளியீடு )