வியாழன், 26 ஜூலை, 2012

இரை

இரையென கொத்துகிறது
சலனமற்ற நீர்ப்பரப்பை
பறவை
அலகு நீர்தொடும் கணத்தில்
தப்பி மறைகிறது இரை
தன் அலகுக்கு
அகப்படாமல்
காலங்காலமாய்
நிகழ்ந்து கொண்டேயிருக்கிறது
தன் பிம்பத்துடனான
வேட்டை

புதன், 19 ஜனவரி, 2011

நரன் கவிதைகள்

பருத்திக்காடு

பருத்தி அறுவடை முடிந்த
கரிசல் வெளியில்
பாடல் காட்சியொன்றின்
படப்பிடிப்பு நடக்கிறது
பாடல் காட்சியில் நடனமாடும்
துணைநடிகையின்
கால்களுக்கிடையே பூத்திருக்கிறது
பருத்தியொன்று
காட்சியில் அவள் நடனமாடும்போது
தாள லயங்களுககு ஏற்றவாறு
அப்பருத்தியும் ஆடுகிறது
உணவு வேளை இடைவேளையின்போது
நனைந்த பருத்தியைப் பறித்துவிட்டு
வேறொன்றைப் பூக்கச் செய்கிறாள்
காலிடையில்

படப்பிடிப்பை முடித்துச் செல்லும் அவளோடு
பெயர்ந்து செல்கிறது
ஒரு பருத்திக்காடு


கானகம்

புத்தகத்தின்
73ம் பக்கம்
கிழிக்கப்பட்டிருக்கிறது
அதில் தான்
தம் கரும்புரவியை
மேய்ந்து வரும்படிக்கு
அவிழ்த்துவிட்டிருந்தான் வீரன்
கிழிந்த பக்கத்தைத் தேடி அலைகிறான்
வாசகன்
குதிரையும் வீரனும் ஒருவரையொருவர்
தேடி அலைகின்றனர்
கிழிந்து விழுந்த கானகத்தில்

உப்பளம்

உப்பளத்தில் அழுதுகொண்டிருந்தாள்
ஒருவன் அவள் அழுகையைப்
பிரித்து பிரித்து
பாத்தி கட்டிக்கொண்டிருந்தான்
சற்று தூரத்தில் நின்றுகொண்டிருந்தன
அவள் அழுகையை
வெவ்வேறு ஊர்களுக்கு
ஏற்றிச் செல்லவிருக்கும்
லாரிகள் ...
லாரிகள் ...

முதலை

நீர்த்தாவரத்தின்
இலையின் அடியில் ஊரும்
நீர்ப்புழுவை விழுங்கும் மீனைச்
சற்றைக்கெல்லாம் கவ்விவிட்டது
அக்கொக்கு
கொக்கின் தொண்டைக்குள்
மீன் நீந்தி இறங்கிகொண்டிருக்கையில்
கொக்கின் கால்களைப்
பற்றி இழுக்கிறது ஏரி முதலையொன்று
ஒரு குறியில்
ஒரு பாய்ச்சலில்
ஒரு வாயில்
ஊர்வன நீந்துவன பறப்பன என
அம்முதலை மூன்று இரையை
கவ்விக்கொண்டிருக்கிறது
இப்போது

நிலைக்கண்ணாடி

எதிர்வீட்டில் நிலைக்கதவின் நேர் எதிர்புறம்
மாட்டிவைத்திருக்கும்
மிகப்பெரிய நிலைக்கண்ணாடியில்
தினமும் கதவைத் திறந்துகொண்டு
கண்ணாடிக்குள் சென்று மறைந்துவிடுகின்றனர்
யாரேனும் அழைப்புமணியை அழுத்தும்போது
கண்ணாடியைத் திறந்துகொண்டு
பார்க்கிறார்கள்
பின் மீண்டும் கண்ணாடிக்குள் சென்று
மறைந்துவிடுகிறார்க்ள்
ஒரு நாள் அவ்வீட்டைக் காலிசெய்து
சாமான்களையெல்லாம் எடுத்துப்போனார்கள்
வாகனமொன்றில் ஏற்றி.
மிகப் பெரிய அந்நிலைக்கண்ணாடியைப் பிடித்தபடி
அமர்ந்திருந்தான் வேலையாள்.
மெல்ல நகரும் வாகனத்தில் கண்ணாடிக்குள் சென்று
மறைந்துகொண்டிருந்தன
அவ்வீதியிலுள்ள வீடுகள் எல்லாம்

தார்ச்சாலைகள் வெண்நிறக்கோடுகள்

வனங்களின் நடுவே
போடப்பட்ட தார்ச்சாலைகள்
அவற்றின் நடுவே
வலப்புறத்தையும்
இடப்புறத்தையும்
பிரித்துச் செல்லும்
வெண்நிறக் கோடுகள்
எப்போதும் அவற்றின் மேலேறி நடந்து செல்கின்றன
சில வரிக்குதிரைகள்
வரிக்குதிரைகளின் மேலேறிச் செல்கின்றன சில
தார்ச்சாலைகள் சில வெண்நிறக் கோடுகள்



அபூர்வ நிகழ்வுகளின் நொடிப்பொழுதை வாழ்வின் பெரும்பொழுதாகக் கவிதைகளில் தக்கவைக்க விரும்புகிறார் நரன். சொற்களுக்குள் அடங்க மறுக்கும் நிகழ்வை அவற்றுக்குள் நிலைநிறுத்துகின்றன இந்தக் கவிதைகள். இந்தக் கவிதைப்பொழுது சில சமயங்களில் தியான மனநிலையையும் சில சமயங்களில் மழலை வியப்பையும் அளிக்கின்றன. ( பின்னட்டையில் )



உப்புநீர் முதலை
காலச்சுவடு பதிப்பகம்

புதன், 12 ஜனவரி, 2011

கலாப்ரியா கவிதைகள்

அவளின் பார்வைகள்

காயங்களுடன்
கதறலுடன் ஓடி
ஒளியுமொரு பன்றியைத்
தேடிக் கொத்தும்
காக்கைகள்



தொலைவில் புணரும்
தண்டவாளங்கள்
அருகில் போனதும்
விலகிப் போயின



கைகள் காதலித்த
கண்ணாடி தம்ளர்
காதலை ஏற்காதென்
காலடியில்
நொறுங்கிச் சிதறியது
உடைந்த துகள்கள்
காலில் குத்தி
உறவாகி விட்டன
என் ரத்தத்தோடு



எச்சியிலைத் தொட்டியில்
ஏறிவிழும்
தெருநாயின்
லாவகம் எனக்கொரு
கவிதை தரப்பார்க்கிறது



கரித்துண்டொன்றை
தரையில் பைத்தியக்
கிறுக்கலாய்ப் படம்
போட்டுச் சாகடிக்கிறேன்
எரித்துக்கொள்வதைவிட இது
எவ்வளவோ மேல்



கூட்டிலிருந்து
தவறிவிழுந்த
குஞ்சுப்பறவை
தாயைப் போலவே
தானும் பறப்பதாய்
நினைத்தது
தரையில் மோதிச்சாகும்
வரை



அந்திக்கருக்கலில்
இந்தத் திசை தவறிய
பெண் பறவை
தன் கூட்டுக்காய்
தன் குஞ்சுக்காய்
அலைமோதிக் கரைகிறது
எனக்கதன்
கூடும் தெரியும்
குஞ்சும் தெரியும்
இருந்தும்
எனக்கதன்
பாஷை புரியவில்லை



என்ன செய்தும்
இவன் காலடியில்
தலைவைத்துப் பணிய
மறுக்கிறது நிழல்
இவனின் நிழல்



தூண்டில் மீனின்
துடிப்புகளைப் பாடுவதற்காய்
மட்டுமே நான்
ஆற்றோரம் காத்திருக்கிறேன்
அரை நிர்வாணிகளுக்காயில்லை



ஒப்பனைகளை
அழித்துவிட்டு
என்னுடைய
நாடகத்தை
நானே
என்று பார்க்க



ஒரு
தென்னம்பிள்ளையின்
கீழ்
சில கனகாம்பரம்
ஒரு செம்பருத்திச் செடி
எனத் தோட்டம் வளர்த்து
தண்ணீர் பாய்ச்சுகிற
தம்பியின்
மத்யான நிழல் மகிழ்ச்சிகளை
உன்னால்
அவனின் பரிமாணப் பிரக்ஞை
வெளித் தெரிய
கவிதையாக்க முடிகிறதா



எப்படியென்று
தெரியவில்லை
தாமரையிலையில்
நரகல்



அத்தனை
தூரம்
கடந்து
பார்க்க
வந்திறங்கினேன்
கூப்பிடும் தூரத்தில்
எதிர்த்திசையில்
பஸ் ஏறப்போகிறான்
கூப்பிடவில்லை



என் தலைக்குள் வலி

“தொடந்து மழை நாட்களில்
தொழுவம் விட்டகல
மறந்த பன்றிகளும்
காய்ந்து
மக்கிப்
போக முடியாத
மந்தை நரகல்களும்”
என்றொரு படிமம்
திணிந்து கொண்டு




கலாப்ரியா கவிதைகளைத் தேடித்தேடி வனம்புகுதல் தொகுப்பு மட்டுமே கிடைந்திருந்தது. அவரின் பழைய கவிதைத்தொகுப்புகள் கிடைக்காதிருந்தது. அவரின் மிகச்சில ஆரம்பகால கவிதைகளை அவரின் வலைத்தளத்தில் வாசித்திருந்தேன், அவரின் மொத்த கவிதைகளையும் வாசிக்க மிகுந்த ஆவலாயிருந்தது. தற்போது சந்தியா பதிப்பகத்தில் கலாப்ரியா கவிதைகள் மொத்த தொகுப்பாக வெளிவந்திருக்கிறது. இன்னும் முழுதாக வாசிக்கவில்லை, வாசித்தவரையில், சில கவிதைகளை பகிர்ந்திருக்கிறேன்

கலாப்ரியா பற்றி விக்ரமாதித்யன்

எழுபதுகளின் கவிஞரான கலாப்ரியாவின் கவிக்குரல் முழுக்கவும் தனியான ஒன்று, அன்றும் சரி, இன்றும் சரி, நவீன தமிழ்க் கவிதையிலேயே தனித்த ஒரு விசேஷமான வடிவம், நெகிழ்ச்சிகூடிய ஒரு அருமையான கட்டமைப்பு, ஆகச்சிறந்த ஒரு தனிக் கவிதைமொழி, அழகுபட்ட ஒரு கவிதைகூறல் ( பின்நாள்களில் இது கதைகூறல் போல இருக்கும் ) செய்நேர்த்தி, காட்சிகளாய் விரியும் உலகம் இவையெல்லாம் ஒன்று கூடித் திரண்டு சமைந்த புதுக்கவிதைகள் அவருடையவை, இந்த பண்புயல்புகளுககெல்லாம் மேலாய்ச் சொல்லவேண்டிய ஒரு பண்பியல்பு, மனவெழுச்சி கொண்ட கவிதைகள் அவை என்பது. எவ்வளவு பெரிய கவிதைக் கூட்டத்திலும் கலாப்ரியா கவிதையைத் தனியே அடையாளம் கண்டுகொள்ள முடியும் என்பதிலிருந்தே அருடைய தனித்தன்மையை கவி ஆளுமையைத் தெரிந்து கொள்ளலாம். தமிழ்க் கவிதை சரித்திரத்திலேயே கலாப்ரியா கவிதைகள் தனியானவை, இரண்டாயிரம் ஆண்டு தமிழ்க் கவிதையிலேயே காணக்கிடைக்காத உணர்வெழுச்சியும் துடியும் கட்டவிழ்ந்த மனவெளிப்பாடும் கொண்ட அபூர்வமான கவிதைகள், முற்றிலும மனத்தடைகளை உதிர்த்து உதறியெழந்து நிற்கும கவிதைகள். கலாப்ரியாவின் கவித்துவம் ஒப்பிட இயலாதது என்பது மட்டுமில்லை. ஒரு இனத்தில் / மொழியில் எப்பொழுதோ நிகழ்க்கூடியதுமாகும்.

நவீன கவிதை என்று மட்டுமில்லை, தமிழ்க் கவிதையிலேயே பிரமிள், நகுலன், ஞானக்கூத்தன், தேவதேவன், ஆகியோரின் பங்களிப்பும் ஸ்தானமும் எந்த அளவுக்கு முக்கியமானதும் நிச்சயமானதுமோ அதே அளவுக்குக் கலாப்ரியாவின் இடமும் கொடையும் உறுதியானதும் முதன்மையானதும் ஆகும், இந்த ஐந்து பேரையும் எந்தத் தயக்கமுமில்லாமல் மகாகவிகளாக வரித்துக் கொள்ளலாம். காலம் இப்படியே இவர்களை ஏற்றுக் கொள்ளும்.

கலாப்ரியா கவிதைகள்
சந்தியா பதிப்பகம்

புதன், 5 ஜனவரி, 2011

மயிரு கவிதைத்தொகுப்பு வெளியீட்டன்று " கவிஞர் ராஜசுந்தரராஜன் அவர்களின் உரை "

APRIL is the cruelest month, breeding
Lilacs out of the dead land, mixing
Memory and desire, stirring
Dull roots with spring rain.

இவை டி.எஸ்.எலியட்டின் The Waste Land கவிதையின் தொடக்க அடிகள்.


//கூட்டி விடவிடப்
படியும் புழுதியாய்
வாசல் கோலத்தின் பின்
அழிந்தும் அழியாத
நேற்றையக் கோலமாய்

புலம் பெயர்ந்த
சக ஆட்டக்காரிகளின்
பட்டப் பெயர்கள் நிழலாட

அவர்கள் இறங்கவேண்டிய
நிறுத்தத்தில் அதன் தாய்
அழ அழ அழைத்துச்சென்ற குரல்
இன்னும் ஒலித்துக்கொண்டிருக்கிறது

தெய்வானைக்கு ஒரு மகன் இரண்டு மகளாம்
அடிக்கடி அவள் பேச்சில்
என் பெயர் வருமாம்.

அகவிழுதுகள் பிடித்தாடுகின்றன குரங்குகள்

காலத்தின் பக்கங்கள் ஒவ்வொன்றாய்ப்
புரட்டப்பட்டுக்கொண்டேயிருக்கின்றன.

அறுபட்ட கோழியின்
தூவலாய் மிதக்கின்றன
கைவிடப்பட்ட பிரியங்கள்

மலக் கழிவென எஞ்சியிருக்கும் நினைவுகள்
இன்னும் இன்னபிற என
சூன்யக்காரனின் மூலப்பொருட்களையொத்த
சேகரங்களனைத்தையும்

நீர்த்திரை விழிகளுடன்
தூசு படிந்த நிழற்படத்தை
முந்தானையால் துடைத்துப் பார்ப்பதாய்
காய்ந்து உதிர்ந்த இலைச்
சருகுகளை விலக்கிப்
பார்க்கிறது காற்றுடன் மழை
கல்லறை எழுத்துகளை

கலைந்த பிரதிகளுக்கிடையொன்றில்
பின்னட்டையிலிருக்கும் ஆத்மாநாம்

இன்னும் இன்னும் எங்கெங்கிருந்தோ
முளைத்துக்கொண்டே இருக்கின்றன
அழிக்க அழிக்க சுவடுகள்

அகத்தின் அப்புறப்படுத்தவியலாத
சேகரங்கள் அழுகி நாறுகின்றன
உள்வெளியற்ற நானை நிர்மாணிப்பதில்
தொடர்ந்த தோல்வி, இயலாமை, கழிவிரக்கம்

நினைவு பொல்லாதது//

இவை கவிஞர் யாத்ராவின் வரிகள். ஒற்றையொரு கவிதையொன்றின் வரிகள் அல்ல. இவரது ‘மயிரு’ என்னும் நூலில் உள்ள கவிதைகள் பலவற்றிலும் அங்கங்கே அழுந்திக் கிடப்பவை. நினைவின் நோவுகண்டு பிறந்தனவாக இருக்கின்றன யாத்ராவின் பெரும்பான்மையான கவிதைகள்.

இந் நூல் வருவதற்கு முன்பு ‘எப்படியிருக்கீங்க’ என்கிற கவிதை ஒன்றை மட்டுமே வாசித்திருந்தேன். அதில் கவிஞர் பயன்படுத்தி இருந்த விவரனைகள் என்னை மிகவும் பாதித்திருந்தன.

கவிதைக்கு உரிய கச்சாப் பொருள் அல்ல விவரணைகள். அது நாவலுக்கு உரியது. என்றாலும் கவிதையில் விவரணைகளைக் கொண்டுவந்த கவிஞர்களும் இருக்கிறார்கள். கலாப்ரியா, கல்யாண்ஜி முதலியோர். ஆனால் விவரணைகளைச் சொல்முறையாக அல்லாமல் உத்தியாகப் பயன்படுத்துகிற யாத்ரா அதுவழி நம் உள்ளத்தை அறுக்கிறார். எளிய கவிதைகளும் இவ் விவரணை வழி வேறு தளத்துக்கு உயரவும் காண்கிறோம். எடுத்துக்காட்டாக, //வள்ளி புதுக்கோட்டையில்// என்று தொடங்கி, பெயர் அறிந்த ஓரொருத்தியும் ஓரோர் ஊரில் இருப்பதாக விவரித்து, பெயர் அறியாத பெண்களைப் பற்றியும் கவலைப் பட்டு, //பார்கவி எந்த ஊருக்குப் போவாளோ?// என்று முடிகிற கவிதை, இந்தியப் பெண்களின் லாட்டரிச்சீட்டு நிலைமையை உணர்த்தி நம்மை அவமானத்துக்கு உள்ளாக்குகிறது.

எழுதியவர் எழுதிவைத்த படி அல்ல, கவிதை அதை வாசிக்கிறவர் புரிந்துகொள்கிற அளவில்தான் பரிமாணம் கொள்கிறது. ‘எப்படியிருக்கீங்க’, ‘இருப்பு’ முதலிய கவிதைகளை வாசித்த அளவில் யாருக்கும் பாராட்டத் தோன்றும். ஆனால், எளிமை வெளிப்பாட்டின் காரணமாக, அவ்வளவு முக்கியமில்லை என்று தள்ளிவிடக் கூடிய கவிதைகளும் உண்டு. அவற்றில் இரண்டு கவிதைகளை எடுத்துப் பேசி, ஏனைய கவிதைகளும் சாதாரணமானவை அல்ல என்று சுட்ட விரும்புகிறேன்.

தண்ணீரில்
தன் பிம்பம்
தழுவுதல்
தற்கொலையா

இந்த எளிய கவிதையில், //தண்ணீரில்// என்னும் முதல் அடியை வாசித்த அளவில் தண்ணீருடைய அத்தனை குணங்களும் என் மண்டைக்குள் புரள்கின்றன. எந்தத் தண்ணீரில் என்றொரு குறுக்கு வினா எழுந்து, அந்தத் தண்ணீரைப் பற்றியும் சில அடிப்படை உண்மைகள் கணக்கில் வருகின்றன. அப்புறம், //தன் பிம்பம்// என்பது தனது சாயை என்றும் the image about one’s own self என்றும் தோன்றுகிறது. தண்ணீரில் பிரதிபலிக்கிற பிம்பம் என்றாலும் சரி, ‘தண்ணி’யடித்த மப்பில் தன்னைப் பற்றி உண்டாகிற தோற்றம் என்று கொண்டாலும் சரி, it’s an image of uncertainity. இப்பொழுது, //தழுவுதல்//. உறுதிப்பாடற்ற அந்தப் படிமத்தைத் தழுவுதல் அல்லது வரித்துக் கொள்ளுதல், இறுதி அடியில் வினவப் படுவது போல, //தற்கொலையா//? Is that a suicide? தண்ணீர்ப் பரப்பை ஈரத்தோடு கூடிய ஒரு stratum எனக் கொண்டால் அது அன்பின் குறியீடு ஆகிறது. அன்பில் பிரதிபலிக்கும் பிம்பத்தைத் தழுவுதல் தற்கொலை ஆகுமா? இதற்கிடையில் நாம் அறிந்த நார்சிசஸ், ஆத்மாநாம் என இவர்களும் நினைவுக்கு வந்தால்... இது அத்துணை சாதாரணமானதொரு கவிதையா?

//மன்னிக்கவும்
இன்றைக்கு
கவிதையேதுமில்லை
உங்களை வெறுமனே அனுப்புகிறேன்//

என்கிறார் இன்னொரு கவிதையில். ‘எதுவுமே நிகழவில்லை இன்று’ என்னும் தலைப்பின் கீழ் வருகின்றன இந்த வரிகள்:

//புன்னகை ஒட்டிய முகங்கள்
நெகிழவைத்த மேலாளர் நண்பர்கள்
காத்திருக்க வைக்காமல்
வந்துவிட்ட இவள்
காலியாய் இருந்த பேருந்து
ஆழ்ந்து யோசிக்கிறேன்
ஒரு அவமானம்
ஒரேயொரு ஏமாற்றம்
வன்சொல்
சாலை கடக்கையில் குறுக்கிட்ட
லாரிக்காரன் கூட
சாவுகிராக்கியெனவில்லை இன்று
இது ஒரு நாளா//

இப்படி எதுவுமே நிகழவில்லை என்று சொல்லிவிட்டு, //மன்னிக்கவும்/ இன்றைக்கு/ கவிதையேதுமில்லை/ உங்களை வெறுமனே அனுப்புகிறேன்// என்கிறார். கவிதை எழுதுவதற்கு ஏதாவது ஏடாகூடமாக நிகழ்ந்தாக வேண்டும் என்கிற கோமாளித்தனத்துக்கு ஒரு நக்கல் எதிர்வினையாக இது எனக்குப் படுகிறது., இயல்பான நேர்முறையான நிகழ்வே கவிதை என்றும் சுட்டுவதாக.

இப்படி யாத்ராவின் கவிதைகள் அத்தனையும், தமக்கென்று தேர்ந்துகொண்ட சொற்களால், பல்பொருட் தன்மை கூடியனவாக இருக்கின்றன. இது காரணம் இவை நிதானமாக வாசித்து உள்ளுணர வேண்டியவையாகவும் இருக்கின்றன. வலைத்தளத்தில் இந்தக் கவிதைகள் வாசிக்கக் கிடைக்கலாம். ஆனால் அவற்றைத் தேடிப்பிடித்து வாசிக்கிற மனநிலையும் சந்தர்ப்பமும் நமக்கு எண்ணியமட்டில் வந்துகூடி அமைவதில்லை. இப்படிப் புத்தகவடிவில் கிட்டுகையில், ஒரு நற்காலி அல்லது ஒரு தலையணையின் ஓய்வுப் பொழுதில் வாசிக்க முடிகிறது. இதற்காக இவற்றைப் புத்தகம் ஆக்கித் தந்த அகநாழிகைப் பதிப்பகத்தாருக்கு நன்றி தெரிவிக்கிறேன்.

இனி நான் தொடங்கிய இடத்துக்கு வருகிறேன்:

//நினைவு பொல்லாதது//

//உள்வெளியற்ற நானை நிர்மாணிப்பதில்
தொடர்ந்த தோல்வி, இயலாமை, கழிவிரக்கம்//

எனது ‘முகவீதி’ தொகுப்பில் ஒரு கவிதை இருக்கிறது. என் கல்யாணத்துக்கு முன்பு எழுதியது. என்னைக் கல்யாணம் செய்து, சிறிது காலம் வாழ்ந்து பிறகு என்னை உதற நேர்ந்த ஒரு கட்டத்தில் என் மனைவி, “நீங்கள் எழுதிய இந்தக் கவிதை எவ்வளவு சத்தியமாது!” என்று அதிலிருந்து சில வரிகளை ஞாபகப் படுத்திச் சொன்னாள்.

//பூத்த போது அடடா அழகு என்றேன்
காய்த்தபோது காலில் குத்தியது நெருஞ்சி

என்ன தந்தாய் நீ எனக்கு
சில நரைமுடிகளைத் தவிர?

இருக்கிறதா இன்னும் நினைவுகளில் ஈரம்?

மறப்பதற்கில்லை
நெருஞ்சிப் பரப்பின் மஞ்சள் வசீகரம்//

நான் கெட்டழிந்த கதை ‘தமிழினி’ வெளியீடாக வரும் எனது ‘நாடோடித் தடம்’ என்னும் நூலைப் பிறப்பித்தவள் இவள் என்று என் ஒரு காலத்திய மனைவியை, அதன் முன்னுரையில் குறிப்பிடுகிறேன்.

யாத்ராவின் கவிதைகள் நெடுகிலும் ‘இவள்’ என்றொரு குணவார்ப்பு வருகிறது. அந்த ‘இவள்’ இல்லையென்றால் இத்துணை செறிவான கவிதைகளை இவர் எழுதி இருக்க முடியாது என்று நான் நம்புகிறேன். அந்த ‘இவள்’ நமக்குள் ஒரு க்ரியாசக்தியாக மாறி நின்று செயல்படவே தன்னைக் காவு கொடுத்தாள் என்றும் நம்புகிறேன்.

‘உள்வெளியற்ற நானை நிர்மாணிப்பதற்கு’ அந்த இவளுடைய இருப்பு இன்றியமையாதது அல்லவா?

//நேசிக்கப் படுகிறேன்
மூடநம்பிக்கை//

என்றோர் இரு வரிக் கவிதையும் இந் நூலில் உண்டல்லவா? அது எவ்வளவு சத்தியமானது! ‘நேசிக்கிறேன்’ என்றால், அது நம்மைச் சார்ந்தது; நம் அறிவுக்குப் படுவது. ‘நேசிக்கப் படுகிறேன்’ என்றால் அது நம்பிக்கைதானே? மூடநம்பிக்கை என்றும் கொள்ளலாம். அப்படி, மூடநம்பிக்கை இருந்தால்தானே முக்தியை அடைய முடியும்? முக்தி என்பது பின் எதிலிருந்து?

இந்த உள்வெளியற்ற நானை நிமாணிப்பதற்கு, ஓரிடத்தில், யாத்ராவே விடை கண்டுபிடித்துத் தந்திருக்கிறார்:

//இருசக்கர வாகனத்தில் ஏற்றிச் சாகடித்தேன்
அந்த நாயை//

//இருசக்கர வாகனத்தால் ஏறி// அல்ல, //இரு சக்கர வாகனத்தில் ஏற்றி//! அன்பை விடத் துல்லியமான கொலைக் கருவி வேறு உண்டா?

அன்பர்களே, ‘இரு சக்கர வாகனம்’ என்றால் என்ன? ‘நாய்’ என்றால் என்ன? ‘அனுமனவதாரம்’ என்றால் என்ன? ‘தாவணிப் பெண்’ என்றால் என்ன? ‘சிலுவை’ என்றால் என்ன? என்று நான் பேசிக்கொண்டே போக முடியும். இந்த உள்ளுறைகள் எல்லாம் வந்து வாய்க்கிற பொருத்தமான சொற்களைத் தேர்ந்து செய்யப்பட்ட கவிதைகள் இவை என்பது கிடக்க, ஒரு கவிதையில் வரும் வரிகளை எந்த இடத்தில் முடிக்க வேண்டும் என்னும் கலை அறியவும் இந்த நூலை வாங்கிக் கைவசம் வைத்துக்கொள்ள வேண்டியது கட்டாயம் என்று பரிந்துரைக்கிறேன்.


- ராஜசுந்தரராஜன்


ரொம்ப நன்றி சார்

வியாழன், 23 டிசம்பர், 2010

புத்தகவெளியீட்டு விழா அழைப்பிதழ்




ப்ரியத்திற்குரிய நண்பர்களுக்கு,

வணக்கம், பிப்ரவரி 2009 முதல் இந்த வலைப்பூவில் எழுதத்துவங்கி இன்றுவரையிலான நிகழ்வுகள் அவற்றின் நினைவுகள் என எல்லாம் எல்லாம் மனதடைத்திருக்கிறது இப்போது, எவ்வளவோ நினைவுகள், துவத்திலிருந்தே இணைய நண்பகளின் உற்சாகமும் வாழ்த்துகளும் பாராட்டுகளும் விமர்சனங்களும் வழிகாட்டுதல்களும் தான் இதை சாத்தியப் படுத்தியிருக்கிறது. நண்பர்கள் அனைவருக்கும் இத்தருணத்தில் என் நன்றியையும் ப்ரியங்களையும் தெரிவித்துக்கொள்கிறேன். மிகுந்த நெகிழ்வாக உணர்கிறேன்.

இக்கவிதைகளை எழுதிய தருணத்தில் தங்கள் வலைத்தளங்களில் வெளியிட்டு அறிமுகப்படுத்தி வாழ்த்தி உற்சாகப்படுத்திய இணைய நண்பர்களுக்கும், வெளியிட்ட உயிரோசை மற்றும் சிக்கிமுக்கி இணைய இதழ்களுக்கும், நவீனவிருட்சம், மணல்வீடு, அகநாழிகை சிற்றிதழ்களுக்கும், பரிசளித்து மகிழ்வூட்டிய உரையாடல் இலக்கிய அமைப்பிற்கும் மிக்க நன்றி.

இந்த தொகுப்பை நேர்த்தியாக வடிவமைத்து மிகச்சிறப்பாக பதிப்பித்திருக்கும் அகநாழிகை பதிப்பகம், அன்பிற்குரிய பொன்.வாசுதேவன் அவர்களுக்கு எப்போதும் என் அன்பும் நன்றியும்.

இவ்வெளியீட்டு விழா அறிவிப்பை தங்கள் தளங்களில் மற்றும் கூகுள் பஸ்களில் வெளியிட்டு வாழ்த்தும் நண்பர்கள் அனைவருக்கும் மிக்க நன்றி.

நிகழ்விற்கு சிறப்புரை வழங்கி வெளியிட சம்மதித்த திரு. ராஜசுந்தரராஜன் மற்றும் திரு. ஜ்யோவ்ராம்சுந்தர் அவர்களுக்கும் மிக்க நன்றி.

வருகிற புதன்கிழமை 29 டிசம்பர் 2010 அன்று சென்னை கே.கே.நகர், முனுசாமிசாலை, டிஸ்கவரி புக் பேலஸில் மாலை 6 மணிக்கு நடைபெறவிருக்கும் இப்புத்தக வெளியீட்டு விழா நிகழ்வில் கலந்து கொண்டு சிறப்பிக்குமாறு நண்பர்கள் அனைவரையும் அன்புடன் அழைக்கிறோம்.

நன்றி.

சனி, 31 ஜூலை, 2010

எப்டியிருக்கீங்க

மணவாழ்க்கை எப்டியிருக்கு
விஷேஷம் ஏதாவது
தம்பதி சமேதரா விருந்துக்கு வரணும்
வீட்ல எப்டியிருக்காங்க
ஆடிமாசம் கொலபட்னியா
புரிதல் எப்டியிருக்கு
புதுமாப்ள தொந்தரவு பண்ணாதீங்கப்பா போகட்டும்
குடிக்க்கூடாதுன்னு கன்டிஷனா
சிகரெட்டாவாது பிடிக்கலாமா
என்ன சொல்றாங்க வீட்டுக்காரம்மா
வீட்ல எங்க ஊருக்கா
பொண்டாட்டி கால் பண்றாங்களா
வீட்ல கூட்டிட்டு வரணும் கல்யாணத்துக்கு
புதுமாப்ள என்ன பண்றீங்க இந்த நேரத்துல சேட்ல
பொண்டாட்டி சமையலா
தலைதீபாவளி வாழ்த்துகள்
போன்ற இன்னபிற தருணங்களை கேள்விகளை
புன்னகையோடு கடந்துவிடுகிறேன்
நிலைக்கண்ணாடி சட்டக விளிம்பிலிருக்கும் ஸ்டிக்கர் பொட்டுகள்
விழுந்த புத்தகமெடுக்க குனிய கட்டிலுக்கடியில் சுவரோரம்
சுருண்டிருக்கும் நீண்ட ஒற்றைமுடி
ஜன்னல் விளிம்பிலிருக்கும் ஏர்பின்கள்
முந்தானை மடிப்பு குத்தப்பட்ட அரைஞான் கயிறிலிருக்கும் சேப்டிபின்
பீரோவில் சட்டைகளுக்கிடையில் விடுபட்டுப்போன உள்ளாடை
ஆர்எம்கேவியில் எடுத்த பட்டு வேட்டி சட்டை
கறை படிந்த உள்ளாடை வேட்டி
சுகித்த மெத்தை சீதனங்கள்
மோதிரம் அணிந்திருந்த மெட்டி
நலங்குமஞ்சள் பூசியிருந்தபடி
வரவேற்பறையில் நின்றபடி
நண்பர்கள் உறவினர்களோடு நின்றபடி கைகோர்த்து திரும்பிப்பார்த்தபடி
என் காதலிகளுடன் நின்றபடி
அவள் காதலர்களுடன் நின்றபடி
முதுகுகளில் சாய்ந்தபடி
உணவுமேசையில் ஊட்டியபடி
மெட்டியணிவித்தபடி மாலைமாற்றியபடி
மாங்கல்ய முடிச்சிட்டபடி தலைசுற்றி திலகமிட்டபடி
யாரையோ பார்த்து சிரித்தபடி தோளில் சாய்ந்தபடி
நெற்றிசரியுமவள் முன்கேசம் ஒதுக்கியபடி
கழுத்தில் கைகோர்த்தபடி
பரிசுப்பொருட்களை பெற்றபடி
யாகநெருப்புக்கு நெய்வார்த்தபடி
குட்டிப்பிள்ளையாரை தொட்டிலாட்டியபடி
பாதபூசை செய்தபடி பொறிமோதிரம் அணிவித்தபடி
நீர்க்குடத்தில் மோதிரம் துழாவியபடியிருக்கும்
இறந்த கணங்களின் பிணக்குவியலான ஆல்பம்
சங்கத்தில் பாடாத கவிதை ஆயிரம் மலர்களே மலருங்கள்
ராஜாமகள் ரோஜாமலர் கோடைகாலகாற்றே குளிர் தென்றல் பாடும்பாட்டே
ராஜராஜசோழன் நான் என் இனிய பொன்நிலாவே
பூவண்ணம் போலநெஞ்சம் ஓ வசந்தராஜா தேன்சுமந்த ரோஜா
உறவுகள் தொடர்கதை உணர்வுகள் சிறுகதை
பொத்திவச்ச மல்லிகமொட்டு ஆயிரம் தாமரை மொட்டுக்களே
அதோ மேக ஊர்வலம் அதோ மின்னல் தோரணம்
ஆனந்த ராகம் கேட்கும்காலம் கீழ்வானிலே
அழகிய கண்ணே உறவுகள் நீயே
அழகே அழகு தேவதை ஆயிரம் பாவலர்
கொடியிலே மல்லிகப்பூ ஆத்தாடி பாவாட காத்தாட
மதுர மரிக்கொழுந்து வாசம் மேகங்கருக்கையிலே தேகங்குளிருதடி
காளிதாசன் கண்ணதாசன் கவிதை நீ
அடியே மனம் நில்லுனா நிக்காதடி
புத்தம்புது காலை பொன்னிறவேளை
பூங்காவியம் பேசும் ஓவியம்
பொன்வானம் பன்னீர் தூவுது இந்நேரம்
சோளம் வெதக்கயிலே சொல்லிப்புட்டு போன புள்ளே
தம்தனதம்தன தாளம் வரும் புதுராகம் வரும்
தேவதை போலொரு பெண்ணிங்கு வந்த்து நம்பி
மெட்டியொலி காத்தோடு என் நெஞ்சை தாலாட்ட
உன்னைத்தானே தஞ்சம் என்று நம்பிவந்தேன்
உறவெனும் புதியவானில் பறந்ததே இதய மோகம்
வெள்ளிக்கொலுசுமணி வேலான கண்ணுமணி
சிறுபொன்மணியசையும் அதில் தெறிக்கும் புதுஇசையும்
ஏ ராசாத்தி ரோசாப்பூ வாவா தேவதையே திருமகளே
பூங்கதவே தாழ்திறவாய் பூவாய் பெண்பாவாய்
ஒருகிளி உருகுது உரிமையில் ப்ழகுது ஓ மைனா மைனா
ஏதோ மோகம் ஏதோ தாகம் நேத்துவர நெனக்கலயே
என்னுள்ளே என்னுள்ளே பல மின்னல் எழும்நேரம்
மணநிகழ்வின் காட்சிகளுக்கு பொருத்தமாய் கோர்க்கப்பட்ட
மூன்றுமணிநேர மூன்று குறுந்தகடுகளை
கணினியில் அலைபேசியில் சேமித்திருந்த நிழற்படங்கள்
அலைபேசியெண்ணை எண்களை
அவ்வப்போது தட்டுப்படும் அழைப்பிதழ்கள் வாழ்த்தட்டைகள்
பெயர் அச்சிடப்பட்ட மஞ்சள் பைகள்
போல்டரில் சேமித்திருந்த வாழ்த்து மின்னஞ்சல்கள்
தூர நண்பர்களுக்கு பகிர்ந்த பிகாசா புகைப்படங்கள்
சுவரில் அலமாரியில் மேசையில் டிவிமேல்
சமையலைறையில் உணவு மேசையில் இருந்த அன்பளிப்புகள்
அன்பளிப்பு விவரங்களடங்கிய நோட்டு
அழைப்பிதழ் கொடுக்க தயாரித்த பட்டியல்
மாமா எழுதி வைத்திருந்த பார்க்கச்சென்ற
முதல் நாள் டிராவல் செலவுமுதல்
சத்திரச்செலவு வரையிலான கணக்குடைரி
சகல தடயங்களையும் அப்புறப்படுத்தியாகிவிட்டது
இன்னும் இன்னும் எங்கெங்கிருந்தோ
முளைத்துக்கொண்டேயிருக்கின்றன அழிக்க அழிக்க சுவடுகள்
முதலில் சந்தித்த கோயில் நிச்சயம் மணம் நிகழ்ந்த மண்டபம்
அழைத்துச்சென்ற மருத்துவனை சினிமா தியேட்டர்
பூ வாங்கும் கடை ஒரேமுறை நேப்கின் வாங்கிய கடை
இருக்கும் வீதி சாலை வழி கவனமாக தவிர்க்கிறேன்
பின்னால் இருத்தி அழைத்துச்சென்ற இருசக்கரவாகனத்தை
கல்லாலடித்து உடைத்துவிட்டேன்
நின்ற அமர்ந்த இடம் கோலம் நடந்த தடம் சுமந்த
அனைத்தையும் நீங்கி வந்துவிட்டேன்
சாவதற்கும் சாமர்த்தியம்வேண்டும்
என்ன செய்வது
பரிமாறப்பட்ட வார்த்தைகள் பார்வைகள் புன்னகைகள் வசைகள் சம்பவங்கள்
பூச்சிகளாய் பறக்கும் மனதை
கூந்தல் கோதியிபடியிருந்த விரல்களை
தழுவிய கரங்களை அணைத்து புரண்டுருண்ட அங்கங்களை
சுவைத்த நாக்கை ஊர்ந்த உதடுகளை
புணர்ந்த குறியை

வியாழன், 17 ஜூன், 2010

அபி கவிதைகள்

உள்பாடு


இந்தப் பழக்கம்
விட்டுவிடு

எங்காயினும்
வானிலேனும் மண்ணிலேனும்
புள்ளியொன்று கிடக்க்க் கண்டால்
சுற்றிச் சுற்றி
வட்டங்கள் வரைவதும்
சுழன்று சுழன்று
கோலங்கள் வரைவதும்

குறுக்கும் நெடுக்குமாய்ப்
புள்ளியின் வழியே
பரபரத்துத் திரிவதும்------

இந்தப் பழக்கம் விட்டுவிடு

முடிந்தால்

புள்ளியைத் தொட்டுத்தடவி
அதன் முடிதிறந்து
உள்நுழைந்து

விடு


அதுதான் சரி

எல்லாம் தெரிவதும்
ஏதும் அறியாததும்
ஒன்றேதானென்று
தெருவிலொரு பேச்சு
காதில் விழுந்த்து

எதும் அறியாமல்
இருப்பதுவே சரி
என்று தோன்றிற்று

இருந்தால்
இருப்பதை அறியாமல்
இருப்பது
எப்படி

அதனால்
இல்லாதிருப்பதே
சரியென்று பட்டது

இல்லாதிருந்தால்
ஒருவசதி
தெருப்பக்கம்
போகவேண்டியதில்லை
இல்லாதிருப்பதும்
இருப்பதும் ஒன்றே
என்றொரு பேச்சைக்
கேட்டுக் குழம்பும்
குழப்பம் இல்லை



அவர்

கொஞ்சம் கொஞ்சமாக
விலகி
விலகலில் நீடித்தாயெனில்
நீ வாழ்கிறாய்
என்றார்

முடிந்து போனதாய்ப்
போக்குக் காட்டும்
கணங்களில்
ஒட்டிக் கொண்டு சிதறினாய்
உன் சாவைச் சரிபார்த்துக் கொள் என்றார்

பின்னும்
நீ இருப்பதாக உணர்வது வழக்கமெனில்
வாழ்க்கை
எட்டி நின்று உன்னை
முறைப்பதை
சாவின் சஞ்சலத்தை
ஒருபோதும் நீ காணப் போவதில்லை
என்றார்

சொற்களின் கும்மாளத்திலும்
எண்ணங்களின் ஆடம்பரத்திலும்
உன் நிகழ் அனுபவம்
உயிர்ப்படங்கியது
அறியாய்

அறியாய் மேலும்
நிகழ்வில் நின்றே
நிகழ்வினின்றும் விலகும்
நெறி எது என்பதை

கூடவே நிகழ்ந்து வா
கொஞ்ச நேரத்தில் நீ
நிகழ்வுடன் அருகே
இணைகோட்டில் ஓடுவாய்

ஆச்சரியமாகவே உன் இருத்தல்
உனைவிட்டு விலகி உன்னுடன்
ஓடிவரக் காண்பாய்

என்றார்

இன்னும் சொன்னார்


கோடு

கோடு வரைவதெனின்
சரி
வரைந்து கொள்

இப்புறம் அப்புறம்
எதையேனும் ஒன்றை
எடுத்துக்கொள்

எடுத்துக் கொள்ளாதது
எதிர்ப்புறம் என்பாய்

இப்போதைக்கு
அப்படியே வைத்துக்கொள்

முதலிலேயே
மறுபுறத்தை எடுத்துக்கொண்டிருந்தால்

மாறி மாறி
எதிர்ப்புறக் குழப்பம்

இருபுறமும் உனது ?
இருபுறமும் எதிர்ப்புறம் ?

எதுவும்
எவ்வாறும்
இல்லை என்று
சலிப்பாய்

களைத்து உறங்கும் உலகம்

ஆரம்பத்திலேயே
முடிவைத் தடவியெடுக்க
நின்றாய்

இதுஎன்றோ அதுஎன்றோ
இரண்டும் இல்லையென்றோ
வருகிறது
உன்முடிவு

அதனால்
கோடு வரைவதெனின்
வரைந்து கொள்



இடைவெளிகள்

யாரும் கவனியாதிருந்தபோது
இடைவெளிகள்
விழித்துக்கொண்டு
விரிவடைந்தன

நட்சத்திரத்திற்கும் நட்சத்திரத்திற்கும்
அர்த்தத்திற்கும் அர்த்தத்திற்கும்
உனக்கும் எனக்கும்
விநாடிக்கும் விநாடிக்கும்
இடைவெளிக்கும் இடைவெளிக்கும்.....
என்று

இடைவெளிகள் விரிவடைந்தன

வெறியூறி வியாபித்தன

வியாபகத்தின் உச்சத்தில்
மற்றெல்லாம் சுருங்கிப்போயின

ஆங்காங்கிருந்து
இடைவெளிகள் ஒருங்கு திரண்டு
அண்டவட்டமாயின

வட்டத்தின் விளிம்பைச் சுற்றிலும்
சிற்றெரும்புகளாய்
வாழ்க்கைக் துகள்

வட்டத்தின் சுழற்சியில்
நடுவே தோன்றி வளர்ந்த்து
பேரொளி

அதற்குப் பேச்சு வரவில்லை
சைகைகளும் இல்லை
எனினும் அதனிடம்
அடக்கமாய் வீற்றிருந்தது
நோக்கமற்று ஒரு
மகத்துவம்



எதன் முடிவிலும்

நினைக்க நினைக்க
நா ஊறிற்று
பறிக்கப் போகையில்

ஓ அதற்கே எவ்வளவு முயற்சி
இரண்டு சிறகுகள்
இங்கே கொண்டுவந்துவிட
யார்யாரோ கொடுத்த
கண்களைக் கொண்டு வழிதேடி
இடையிடையே காணாமல்போய்
என்னை நானே
கண்டுபிடித்துக் கொண்டு
கடைசியில்
மங்கலான ஒரு வழியில்
நடந்தோ நீந்தியோ சென்று சேர்ந்து
முண்டுமுண்டாய்ச்
சுளுக்கிக் கொண்டு நிற்கும்
அந்த மரத்தில் என்னை ஏற்றி
அதை பறிக்கச் செய்து

ஏறிய நானும்
கீழ்நின்ற நானும்
நாவில் வைத்த போது
குடலைக் கசக்கும் கசப்பு

கீழே எறிந்துவிட்டு
மறுபடி நினைத்தால்
நினைக்க நினைக்க
நா ஊறுகிறது