எங்களின் ஒரு மாலைப்பொழுது

காற்று அளைந்து விட்டுக்
கொண்டிருந்ததவள் குழலை
மடியில் கிடந்து
மார்பில் புரளும் கற்றைகளை
விரல்நுனியில் சுருட்டி விட்டுக் கொண்டிருக்க
ஓயாத அலைகளை இமைக்காது
வெறித்துக் கொண்டிருந்தாள்
அவள் விரல் நக
விளிம்புகளையும் ரேகைகளையுமென்
நகத்தால் வரைந்தும்
புறங்கை ரோமக்கால்களை
லேசாய் ப்ற்றியிழுத்தும்
கைக்கடிகாரத்தையும் வளையல்களையும்
முன் பின்னாயிழுத்து விட்டும்
தாவணி நுனியில் முடிச்சிட்டும் அவிழ்த்தும்
நீள கழுத்துச்செயின் டாலரை
லேசாய் ஊஞ்சலாட்டிக் கொண்டும்
நகக்கணு சேகரங்களையகற்றியபடியும்
விரல்களுக்கு சொடுக்கெடுத்தும்
நெயில் பாலிஷை சுரண்டி விட்டுக் கொண்டுமிருந்தேன்
எதற்கும் எச்சலனமுமில்லை
சற்றே மறந்திருந்த காரணம் நினைவு வர
மெல்ல எழுந்து இடைவெளி விட்டமர்ந்தேன்
மௌனத்திற்கு
இசையமைத்துக் கொண்டிருந்தன அலைகள்
மணலில் அழித்தழித்து எழுதிக் கொண்டிருக்க
இமையோரத்திலிருந்து ஒற்று முற்றுப்புள்ளிகள்
விழுந்து கொண்டிருந்தன
இறுக்கமான மௌனம் வதைத்துக் கொண்டிருக்க
வழக்கமான விடைபெறுதலின்றி
புதைகுழியாய் கால்களிழுக்க
திரும்பிப் பார்த்துக் கொண்டே நடந்தேன்
இன்னும் கடலையே வெறித்துக் கொண்டிருக்கிறாள்