எங்களின் ஒரு மாலைப்பொழுது

காற்று அளைந்து விட்டுக்
கொண்டிருந்ததவள் குழலை
மடியில் கிடந்து
மார்பில் புரளும் கற்றைகளை
விரல்நுனியில் சுருட்டி விட்டுக் கொண்டிருக்க
ஓயாத அலைகளை இமைக்காது
வெறித்துக் கொண்டிருந்தாள்
அவள் விரல் நக
விளிம்புகளையும் ரேகைகளையுமென்
நகத்தால் வரைந்தும்
புறங்கை ரோமக்கால்களை
லேசாய் ப்ற்றியிழுத்தும்
கைக்கடிகாரத்தையும் வளையல்களையும்
முன் பின்னாயிழுத்து விட்டும்
தாவணி நுனியில் முடிச்சிட்டும் அவிழ்த்தும்
நீள கழுத்துச்செயின் டாலரை
லேசாய் ஊஞ்சலாட்டிக் கொண்டும்
நகக்கணு சேகரங்களையகற்றியபடியும்
விரல்களுக்கு சொடுக்கெடுத்தும்
நெயில் பாலிஷை சுரண்டி விட்டுக் கொண்டுமிருந்தேன்
எதற்கும் எச்சலனமுமில்லை
சற்றே மறந்திருந்த காரணம் நினைவு வர
மெல்ல எழுந்து இடைவெளி விட்டமர்ந்தேன்
மௌனத்திற்கு
இசையமைத்துக் கொண்டிருந்தன அலைகள்
மணலில் அழித்தழித்து எழுதிக் கொண்டிருக்க
இமையோரத்திலிருந்து ஒற்று முற்றுப்புள்ளிகள்
விழுந்து கொண்டிருந்தன
இறுக்கமான மௌனம் வதைத்துக் கொண்டிருக்க
வழக்கமான விடைபெறுதலின்றி
புதைகுழியாய் கால்களிழுக்க
திரும்பிப் பார்த்துக் கொண்டே நடந்தேன்
இன்னும் கடலையே வெறித்துக் கொண்டிருக்கிறாள்

தரை

கழுவி விடப்பட்டிருக்கும்
இந்தச் சிமெண்டுத் தரையின் ஈரம்
கொஞ்சம் கொஞ்சமாக
உலர்ந்து கொண்டேயிருக்கிறது காற்றில்
உலர உலர
நீர்ச்சித்திரங்கள்
மாறியபடியிருக்கின்றன
ஈரம் முழுதும் உலர்ந்த இப்பொழுது
காட்சிகள் முடிந்த திரையானது
மனதும் தரையும்
மீண்டும் ஈர
ஸ்பரிசத்திற்க்காய் காத்திருக்கிறோம்
இந்த உலர்ந்த தரையும்
உலர்ந்த நானும்.

இன்றைய நாட்குறிப்பு

நேற்று கண்ட காட்சியும்
கொண்ட கோலமும்
பரிமாறல்களும்
பொய்யெனவும் மாயையெனவும்
தோற்றப்பிழையெனவுமானது இன்று

இக்கரைக்கு
அக்கரை பச்சை
அக்கரைக்கு
இக்கரை பச்சை
எக்கரைக்கு
எக்கரை பச்சை
பச்சை நிறம் எப்படியிருக்கும்
நிறம் நிஜமா
கற்பனையா
ஒட்டகத்திற்கு
பச்சை பிடிக்குமா
இவைகளெல்லாம்
கானலின் நீரோ காட்சிப்பிழை தானோ
அற்ப மாயைகளோ இவற்றுள்
ஆழ்ந்த பொருளில்லையோ
பார தீ,,,,,,,,,,,,,,,,,

ஒரு சந்திப்பு

சமீப காலமாய் அடிக்கடி
அரூப ரூபமாய் தோன்றிக்கொண்டு
எவளென்றறியாத எவளோவாக
இருந்த அவள்
இன்று பிரசன்னமாகிவிட்டாள்
எத்தனை யுகங்களாக
இந்தச் சந்திப்பிற்க்காய்
காத்திருந்தோமென
இருவர் கண்களும்
பேசிக்கொண்டன

என் அறை

வெறுமையானதொரு பின்மதியப்பொழுதில்
ஜெமினி ஒயின்ஸில்
தனியாவர்த்தனம் முடித்து
என்னோடு உரையாடிக்கொண்டே
தனிமை வசிக்குமென்
அறையடைந்து பூட்டைத் திறந்து
உள்ளே நுழைய
யன்னல் விளிம்பிலிருந்து
வாசலுக்கு ஓடிவரும் அணில்
குளியலறையிலிருந்து தேரை
குழல்விளக்கு சட்டகத்திலிருந்து பல்லி
வந்தவை அதது அதனதன் இடத்தில்
சில கணங்கள் ஸ்தம்பித்து
என்னையே உற்று நோக்க
வாசல்வரை வந்து வரவேற்கும்
எவளென்றறியாத எவளோ
அரூப ரூபமாய் தோன்ற
வெயிலும் தூறலுமானதாயிருந்தது
பருவநிலை
பாப்கேசம் கழுத்துரச
நெற்றி வரவேற்புத் தோரணமாயசைய
குட்டைப்பாவாடையில் கொலுசொலிக்க
ஓட்டைப்பல்வரிசை தெரியச் சிரித்து
ஓடிவந்து வாசலிலேயே
சட்டையையும் கைகளையும்
மழலையன்பொழுகப் பற்றிக்கொள்ளும்
என் இந்திரியத்தில் ஒளிந்திருக்கும் பிஞ்சுகள்
தோன்றி மறைந்தார்கள் இமைப்பதற்குள்
கானல் தோற்றப்பிழைகளிலிருந்து தெளிவுற்று
உடை களைந்து கைலிக்கு மாறி
சாம்பல் கிண்ணம் சிகரெட் சகிதம்
யன்னலோர மேசையருகான நாற்காலி மீதமர
அணிலும் தேரையும் பல்லியும்
ஏதோ சொல்ல விழைவதாய்
ஓடியும் தாவியுமருகே வர
அவைகளுக்குப் புரிகிற மொழியில்
பகிர்ந்து கொண்டவை
உங்களுக்கு நான்
எனக்கு நீங்கள்
வேறு யார் இருக்கிறார்கள்
நம்மை விட்டால்
இந்த அறைக்கும்.................

தவிப்பு

யாருமற்ற வெளியில் சுவர்களமைத்து
மின்வேலியிட்டு சிறைப்படுத்தியிருக்கிறேன்
சுவர்களெங்கும் கிறுக்கல்கள்
பிரக்ஞையின்றி என்னாலேயே எழுதப்பட்டு
அழிக்க அழிக்க நீண்டபடியிருக்கும் சொல்வெளி
பட்சி பூச்சி தாவரங்களிடம்
சொற்குப்பையோடு உரையாடியதில் என்
உறவை முறித்துக்கொண்டன அவை
மொழியை மழுங்கச் சவரம் செய்யினும்
நரையுடன் பல்லிளிக்கிறது
வெளிப்படும் குரல்களை
பரிகசிக்கிறது இவ்வெளி
கேவலம் மொழியன்றி வேறில்லையோ நான்
புலன்களைக் கொல்ல திட்டமிடுகிறேன்
அகத்தின் அப்புறப்படுத்தவியலாத
சேகரங்கள் அழுகி நாறுகிறது
உள்வெளியற்ற நானை நிர்மாணிப்பதில்
தொடர்ந்த தோல்வி இயலாமை கழிவிரக்கம்
புறப்பிணைப்பறுக்க அகவிழுது
பிடித்தாடுகிறது குரங்கு
என்னை என்ன
செய்வதென்றறியாது தத்தளிக்கிறேன்

கவிஞர் திறனாய்வாளர் ராஜமார்த்தாண்டன் அவர்களுக்கு அஞ்சலி

திரு ஹரன் பிரசன்னா அவர்கள், தன் வலைப்பதிவில் ( தமிழ் இந்து.காம் ) கவிஞர் ராஜமார்த்தாண்டன் குறித்தும், அவர் கவிதைகள் சிலவற்றைத் தொகுத்தும் பதிவிட்டிருக்கிறார். நண்பர்கள் வாசிக்க

http://nizhalkal.blogspot.com/

http://www.tamilhindu.com/2009/06/kavi-rajamarthandan-anjali/

கவிஞர் ராஜமார்த்தாண்டன் அவர்களுக்கு நம் அஞ்சலிகள்.

தவம்

தவத்திலிருக்குமென்
விழிகளுக்கு பாலூட்டும்
கனத்து பருத்து மதர்த்து
திமிர்ந்த முலைகள்
தவப் பயண
இளைப்பாறலாய் மடிகிடத்தி
அனல் பறக்க
ஆவி பிடிப்பதாய்
கூந்தலைப் படர்த்தி போர்த்தும்
ஒளி புக முடியாமல் முழுதுமாய்
அடர் கானக இருள் வெளியில்
நாவின் கால்தடம் சரசரக்க
இலக்கற்று கிடந்தலைகிறேன்
யாத்ரீகனாய் வன மேனியெங்கும்
காற்றாய் விரல்களூர மெய் சிலிர்க்க
நரம்புகள் புடைத்து
கூடும் உதிர வேகம்
கரங்களில் இருமலை பிசைந்து
கசிந்து பாயும்
பால்நதியிடை கவிழ்ந்து
மூச்சடைகிறேன் மூழ்கி
மயிர்க்கால்களின் வேர்களை
மென்மையாய் வருடும்
நகத்துணுக்குகள்
திடீர்க் காற்றில் சட்டெனப்
புரளும் சருகுகளானோம்
எழுதியெழுதி தீராத
பிரபஞ்ச காவியத்தை
உழுதுழுது எழுதி
சற்றே ஓய்வெடுக்கையில்
ஓயாது படபடக்கும் தாள்
எழுதுகோலை மறுபடியும் ஊர்தலுக்கழைத்து
சற்றே பொறு
எழுதுகோல் விறைக்கட்டும்
உயிர்மை திரளட்டும்
அவிழ்த்தவிழ்த்து வாசித்து
ரசிக்கும் மற்றுமொரு
கவிதையை எழுதுகிறேன்.